- repudiatus
- rĕpŭdĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [repudium], t. t.A.Of persons married or betrothed, to cast off, put away, divorce, repudiate (cf. reicio):B.
sponsas admodum adulescens duas habuit... priorem... virginem adhuc repudiavit,
Suet. Claud. 26:uxorem,
id. Caes. 79; so id. Tib. 35 fin.:Liviam repudiatam relegavit,
id. Calig. 25:ob hoc repudiatus,
id. Gram. 3; Quint. 4, 2, 98; 8, 5, 31:si repudiatur miles, mulier mecum perit,
Plaut. Truc. 4, 1, 8; cf.:repudiatus repetor,
Ter. And. 1, 5, 14:sponsum,
Suet. Caes. 21; id. Gram. 3:(mulier marito) amatorium dedit, repudiavit,
Quint. 7, 8, 2:repudiari etiam futurum matrimonium potest,
Dig. 50, 16, 191.—To reject, refuse to accept an inheritance:II.si heres bona repudiaverit,
Dig. 37, 14, 21 fin.:fideicommissum,
ib. 31, 1, 35:hereditatem,
ib. 31, 1, 77, § 31:legatum a se,
ib. 33, 5, 10:voluntatem defuncti,
ib. 32, 1, 80.—Transf., in gen., to reject, refuse; to scorn, disdain, repudiate (very freq. and good prose;syn.: reprobo, aspernor, respuo): cujus vota et preces a vestris mentibus repudiare debetis,
Cic. Clu. 70, 201:consilium senatūs a re publicā,
to remove, withdraw from the State, id. de Or. 3, 1, 3:repudia istos comites,
Plaut. Merc. 5, 2, 30:duces,
Caes. B. C. 2, 32:nobilitatem supplicem,
Cic. Planc. 20, 50:eloquentia haec forensis spreta a philosophis et repudiata,
id. Or. 3, 13; cf.:repudiata rejectaque legatio,
id. Phil. 9, 6, 15; Quint. 3, 6, 33:genus totum liberi populi,
Cic. Rep. 1, 32, 49:condicionem,
Plaut. Trin. 2, 4, 54; Cic. Quint. 14, 46:beneficium,
Plaut. Trin. 3, 2, 11; cf.:gratiam populi Romani,
Caes. B. G. 1, 40:consilium,
Ter. And. 4, 3, 18:legem,
Cic. Lael. 25, 96:patrocinium voluptatis (corresp. to vituperare),
id. Fin. 2, 21, 67:provinciam,
id. Phil. 3, 10, 26:opimum dictionis genus funditus,
id. Or. 8, 25:ista securitas multis locis repudianda,
id. Lael. 13, 47:iracundia omnibus in rebus repudianda,
id. Off. 1, 25, 89:virtus, quam sequitur caritas, minime repudianda est,
id. Lael. 17, 61.—Hence, part.: rĕpŭdĭātus, a, um; as subst.: rĕpŭ-dĭāta, ae, f., a divorced wife:sin autem vidua, vel repudiata,
Vulg. Lev. 22, 13; id. Num. 30, 10; cf. id. Ezech. 44, 22.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.